Çanakkaleyi, emperyalist geçerim sandı.
Anzak niçin geldi ki, bunu hiç anlamadı.
Namluya takılı, sadece bir süngüsü vardı.
Arslanlar gibi kükredi, nice destan yazdı.
Korkmaz ölümden, şehitlik büyük paye.
Kükremesi; dalga dalga yayılır, semaya.
Allah Allah sesleri, kulağında bir name.
Lafını bile etmez, cesaretle gider ölüme.
Emperyalist korkak, kendi sahne gerisinde.
Gece, gündüz uyumaz, daima plan peşinde.
Emeline kavuşmak için, binbir kılık içinde.
Çanakkale geçilemedi, geçilemez bugün de.
İlgi odağı hep; şanlı, kahraman Mehmetçik.
Lafı der yerinde; sarsılmaz, ayakta, dimdik.
Mustafa Kemal’i; atamız, önderimiz bildik.
Emperyalist kork bizden, ne zaman yenildik.
Zamanı gelir; unutma, yine destan yazarız.
0 yorum:
Yorum Gönder